کلیسای جامع سانتیاگو د کامپوستلا (santiago de compostela cathedral)

 

برای بیشتر زائرانی که کامینو د سانتیاگو را به عهده دارند ، پایان سفر کلیسای جامع سانتیاگو د کامپوستلا است. این کلیسای جامع در قلب سانتیاگو قدیمی قرار دارد - در واقع ، مرکزی را تشکیل می دهد که در اطراف آن قرون وسطایی شکل گرفته و به شکل امروزی آن رشد یافته است. به عنوان بنای یادبود مقدس ، بقایای زمینی سنت جیمز بزرگ ، درخشان مسیحیت به اسپانیا ، ساختار و تزیینات آن بیانگر قرن ها ایمان ، تقوی و عزت مسیحی است.

طراحی کامپوستلا

با ورود زائران به حومه کمپوستلا ، می توانند سنگرهای باروکی اوبرادیرو یا نمای غربی را ببینند. این نمای نماد کامپوستلا ، کامینو و اسپانیا مدرن را نشان می دهد. چهار خانه واقع در اطراف خود کلیسای جامع وجود دارد. زائرانی که با Camino Frances سفر می کنند ، ابتدا وارد Praza da Inmaculado خواهند شد. در اینجا ، با روبروی شمالی یا جبهه آزیبچریا ، از طریق Porta do Paraiso به کلیسای جامع منتقل می شوند.

به عنوان یک بنیاد زیارتی ، کلیسای جامع Santiago de Compostela به زائران اجازه می دهد تا در داخل راهروهای طولانی ، به اطراف خانه بپردازند ، با ادای احترام در کلیساها و قبل از انواع تصاویر ، در حالی که توده در شبستان مرکزی انجام می شود. هر روز یک توده زائر گفته می شود ، که طی آن عظیم botafumeiro یا مشعل بخور راه دودی خود را بر روی پیوندها می چرخاند. تسلط توجه زائران ، محراب بلند است که در بالای دخمه جایی که یادگارهای مقدس قرار دارد ، قرار دارد. محراب یک شگفتی باروک است ، که با طلا می درخشد. بالای آن مجسمه ای از سنت جیمز را معلق می کند که از طریق یک باز مخصوص در پشت محراب می توان زائران را پذیرایی کرد. نمازخانه هایی که از پشت محراب بیرون می آیند حاوی هنرهایی هستند که نشان دهنده قرن های اهدا کننده موهوم است و موزه ای واقعی از نقاشی ها و مجسمه ها را تشکیل می دهند.

Portico da Gloria

شاید برجسته ترین گنجینه هنری در فضای داخلی کلیسای جامع ، Portico da Gloria ، نارتیکس یا ایوان نما غربی باشد زائرانی از Camino Frances معمولاً از طریق نمای شمالی وارد کلیسای جامع می شوند ، بنابراین Portico da Gloria ممکن است در واقع خروج آنها را تشکیل دهد. این گنجینه مجسمه قرون وسطایی سزاوار بازدید روزانه است. شامل سه درب است که به قسمت مرکزی کلیسای جامع باز می شوند. منطقه بالای درگاهها و اسکله هایی که آنها را از هم جدا می کند ، با تصاویر مقدس خارق العاده ای حک شده است. مسیح با عظمت در بالای درگاه مرکزی قرار دارد که اطراف آن انجیلها را با ملائکه احاطه کرده اند. رسولان و پیامبران عهد عتیق حضور دارند ، در حالی که اسکله مرکزی به چهره استقبال خود سنت جیمز اختصاص دارد. پای او پوشیده شده است که قرن هاست از زائران با احترام و تسکین سنگ به آن سنگ زده اند. بهشت ، تمیز و جهنم ، با فرشتگان و دیوها ، پیش زمینه را تشکیل می دهند. Portico da Gloria نوعی جمع بندی بصری از آموزه های مسیحی را تشکیل می دهد.

تاریخ کلیسای جامع

 هنگامی که سارکوفاگ سنت جیمز در اوایل قرن 9 به طور معجزه آسایی کشف شد ، یک پناهگاه کوچک برای محافظت از یادگارها ساخته شد. این به زودی به مرکز زیارت تبدیل شد. این کلیسای اصلی در سال 997 با خشونت تخریب شد. بنایی که به کلیسای جامع امروزی تبدیل می شود ، در اواخر قرن یازدهم برای خدمت به شمار فزاینده ای از زائران آغاز شد. کلیسای جامع کامپوستلا در ابتدا به سبک رومانیایی طراحی شده بود. اگر از بالا مشاهده شود ، به نظر می رسد یک صلیب غول پیکر است که "تخته" مرکزی آن شبستان و بازوی صلیب است. این ساختار پایه رومانیایی با وضوح بیشتری در فضای داخلی دیده می شود. در اطراف آن نمازخانه ها و دیگر سازه های مقدس منسوخ شده اند. در سال 1211 که به پایان رسید ، کلیسای جامع بر کامپوستلا که اکنون به یک اسقف اعظم تبدیل شده بود ، مسلط شد و روم و اورشلیم یکی از قدرتمندترین مسیحیت بودند.

بنایی که به کلیسای جامع امروز تبدیل شود ، در اواخر قرن یازدهم برای خدمت به شمار فزاینده ای از زائران آغاز شد. کلیسای جامع کامپوستلا در ابتدا به سبک رومانیایی طراحی شده بود. اگر از بالا مشاهده شود ، به نظر می رسد یک صلیب غول پیکر است که "تخته" مرکزی آن شبستان و بازوی صلیب است. این ساختار پایه رومانیایی با وضوح بیشتری در فضای داخلی دیده می شود. در اطراف آن نمازخانه ها و دیگر سازه های مقدس منسوخ شده اند. در سال 1211 که به پایان رسید ، کلیسای جامع بر شهر کامپوستلا که اکنون به یک اسقف اعظم تبدیل شده بود ، مسلط شد و روم و اورشلیم یکی از قدرتمندترین مسیحیت بودند. در دوران رنسانس ، دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا تشکیل شد و بیمارستان سابق زائر را در کنار خود کلیسای جامع اشغال کرد (دانشگاه سانتیاگو هنوز قوی است ، اما بسیار فراتر از محل رنسانس گسترش یافته است). کلیسای جامع مدرن در قرنهای هفدهم و هجدهم ، در سبکهای تزئین شده باروک و نئوکلاسیک ، مورد تجسس و گسترشهای اساسی قرار گرفته است که باعث می شود عناصر جدید از ساخت قبلی متمایز شوند. به عنوان مثال ، صورت Azibecheria ، در سال 1769 به پایان رسید ، شامل هر دو بخش باروک و نئوکلاسیک است ، در حالی که نمای شرقی (دا کوینتانا) مربوط به یک قرن قبل است. برخی از بخش های کلیسای جامع ، مانند برج ساعت ، طی چند قرن با فواصل کار می شدند. ساعتهای موجود اکنون فقط در سال 1990 نصب شده اند!