تنگه ساواشی

حالا چرا ساواشی؟

شاید ذهن شما بار اول با شنیدن این اسم به ژاپن سفرکند اما اگر کمی با زبان آذری آشنا باشید متوجه اشتباه خود می‌شوید. در زبان شیرین آذری، ساواشی به معنای برخورد، رودررو شدن، نزاع و درگیری می ‌باشد. شاید باریک بودن مسیر عبور و برخورد مردم هنگام عبور از تنگه علت انتخاب این اسم باشد(!).

کجا هست این بهشت گمشده؟

 این منطقه فوق العاده در 17 کیلومتری شهر فیروزکوه قراردارد به طوری که از سمت تهران که به دماوند حرکت می‌کنید خروجی به سمت چپ شمارو به روستای جلیزجند (از توابع مرکزی شهرستان فیروزکوه) می‌رساند‌‌‌‌، بعد از ورود به روستا و طی کردن حدود 9 کیلومتر در جاده ای که از دو طرف در دشت و جوی های پر از آب زلال (خلاصه پر از صفا!) قرار دارد، پیاده روی تنگه ساواشی شروع می‌شود.

توصیف منطقه

 رودخانه ی سرچشمه گرفته از کوه های ساواشی از محلی عبور می‌کند که با صخره هایی به ارتفاع 100 متر احاطه شده است. فاصله ی اندک بین صخره ها دو تنگه به نام واشی و سا را ایجاد کرده است. با توجه به نزدیکی صخره ها به هم و همگنی سنگ های آن ها بنظر می‌رسد شکل گیری تنگه ناشی از گسل می‌باشد. پس از گذر از تنگه اول (همان واشی خودمان) به طول 300 متر که طولانی تر، باریک تر‌و عمیق تر از تنگه بعدی است (در شرایطی که عمق آب در بعضی جاها به کمر افراد می‌رسد!)، وارد دشت ساواشی می‌شوید. پس از 1700 متر پیاده روی (و البته عکاسی که حتما در این مکان سرسبز از خودتان دریغ نمی‌کنید)، به تنگه دوم ملقب به سا می‌رسید. اما جاذبه های این منطقه تمامی ندارد! پس بعد از طی کردن حدود 800 متر  (به سلامتی) به آبشار 15 متری این دره زیبا می‌رسید که در حوضچه ای به مساحت 50 و عمق 1 متر سرازیر می‌شود.

ارزش تاریخی فرهنگی تنگه

در زمان فتحعلی شاه با دستور او سه شخص به نام های حجاز باشی، نقاش باشی و معمارباشی مسوول ساخت کتیبه هایی می‌شوند. ساخت کتیبه ها به گونه‌ای حرفه‌ای انجام شده که از تابش آفتاب و بارش باران در امان اند (اما از حکاکی های انسانی در امان نماندند!). یکی از از این کتیبه ها در ابعاد 6در7 متری که تصویر روی آن روایت کننده صحنه شکار پسران و نوادگان آن شاه همراه با اسب و نیزه هایشان است در تنگه اول قرار دارد.